کیف پول اتریوم نوعی نرم‌افزار یا سخت‌افزار است که به کاربران اجازه می‌دهد با بلاک‌چین اتریوم تعامل داشته باشند. کیف پول همچنین به کاربران اجازه می‌دهد تا حساب‌های خود را در شبکه اتریوم مدیریت کنند. حساب اتریوم نوعی حساب است که میتواند تراکنش‌ها را ارسال و موجودی آن را پیگیری و با هر تعداد آدرس اتریوم که بخواهد وجوه ارسال و دریافت کند. همچنین کیف پول میتواند قراردادهای هوشمند را ایجاد کرده و با برنامه‌های غیرمتمرکز تعامل داشته باشد.
تعادل هر آدرس اتریوم را می‌توان در بلاک چین مشاهده کرد. اگرچه که مشخص نیست چه کسی کدام آدرس را کنترل می‌کند زیرا یک آدرس در شبکه از طریق رشته ای از اعداد و حروف نشان داده می‌شود. کیف پول‌ها نرم‌افزار یا سخت‌افزاری هستند که به کاربران این امکان را می‌دهند تا هر تعداد آدرس را که لازم است کنترل کنند.
کیف پول‌های اتریوم از طریق یک کلید خصوصی یا یک «رمز عبور» کنترل می‌شوند که به کاربران اجازه می‌دهد وجوه را در کیف پول جابجا کنند. این کلیدهای خصوصی تنها قرار است برای سازنده کیف پول شناخته شود، زیرا هر کسی که آنها را بشناسد می تواند به وجوه آنها دسترسی داشته باشد.
انواع مختلفی از کیف پول های اتریوم وجود دارد که می‌توانید از میان آنها یکی را انتخاب کنید. برخی از آنها روی دسکتاپ یا دستگاه تلفن همراه شما نگهداری می‌شوند و برخی دیگر به صورت آفلاین از طریق یک تکه کاغذ یا سخت افزار نگهداری می‌شوند. در این مقاله همه نکاتی که باید در مورد کیف پول اتریوم بدانید ارائه شده است.
فهرست مطالب
کیف پول‌های اتریوم در اشکال و اندازه‌های مختلف هستند، اما همه آنها ویژگی‌های یکسانی ندارند. برخی از کیف پول‌ها فقط به کاربران اجازه می‌دهند اتر (ETH) را بین آدرس‌ها ارسال کنند. در حالی که برخی دیگر قابلیت‌های بیشتری دارند و حتی به کاربران اجازه می‌دهند قراردادهای هوشمند ایجاد کنند.
راه‌اندازی کیف پول اتریوم اغلب شامل دانلود یا نوشتن یک کلید خصوصی یا عبارت seed است. کلیدهای خصوصی به کاربران این امکان را می‌دهند که ارز دیجیتال خود را ارسال یا خرج کنند و عبارت seed به آنها امکان دسترسی به کیف‌پول و تمام کلیدهای خصوصی در کیف پول را می‌دهد. کلیدهای خصوصی یا عبارات اولیه برای تامین وجوه بسیار مهم هستند و کیف پول دیجیتال به عنوان مدیر رمز عبور برای دارایی‌های ارز دیجیتال کاربران عمل می‌کند. تا زمانی که کاربران رمز عبور اصلی خود را بدانند (عبارت اولیه)، می‌توانند به وجوه خود دسترسی داشته باشند.
ذخیره کلیدهای خصوصی با استفاده از برنامه‌های شخص ثالث مانند برنامه‌ها ممکن است جایگزین آسانی به نظر برسد، اما اگر دستگاه کاربران به خطر بیفتد، افراد مخرب ممکن است به این خدمات دسترسی داشته باشند زیرا دسترسی به کلیدها به معنای دسترسی به وجوه است.
دو نوع اصلی از حساب‌های اتریوم وجود دارد: حساب‌های دارای مالکیت خارجی EOA و حساب‌های قراردادی.
حساب های دارای مالکیت خارجی از جفت کلیدهای رمزنگاری عمومی و خصوصی تشکیل شده‌اند. کلیدهای عمومی و خصوصی با اثبات اینکه فرستنده واقعاً معامله را امضا کرده است از جعل جلوگیری می کند. از آنجایی که کاربران از کلید خصوصی خود برای امضای تراکنش‌ها استفاده میکنند و به آنها امکان کنترل وجوه موجود در حسابشان را می‌دهد. کاربران فقط کلیدهای خصوصی را دارند بنابراین وجوه همیشه در دفتر کل اتریوم است. دفتر کل اتریوم یک سیستم ثبت سوابق است که به طور ناشناس هویت افراد، موجودی های ETH و سابقه تمام تراکنش‌های معتبر بین شرکت‌کنندگان شبکه را پیگیری می کند.
در حساب های قراردادی، یک قرارداد هوشمند در شبکه مستقر می‌شود. هر قرارداد هوشمند دارای یک آدرس اتریوم منحصر به فرد است که توسط کد کنترل می شود.
علیرغم تفاوت‌های فوق، هر دو نوع حساب اتریوم دارای چهار ویژگی مشترک هستند:
مانند کیف پول‌های بیت کوین، کیف پول‌های اتریوم را می‌توان به عنوان کلاینت یا گره‌های سبک یا گره‌های کامل نام برد که مورد دوم از کاربر می‌خواهد کل بلاک چین را روی دستگاه خود دانلود کند و اولی یک برنامه کوچک است. اجرای یک گره کامل به کاربران اجازه می‌دهد تا تراکنش‌های موجود در شبکه را به جای دریافت داده‌های آنچه در بلاک‌چین می‌گذرد از دیگران تأیید کنند. اما به دلیل اندازه بلاک چین، منابع محاسباتی بیشتری مانند فضای ذخیره‌سازی و حافظه دسترسی تصادفی RAM مصرف می‌کند.
گره‌های کامل به شبکه اجازه می‌دهند غیرمتمرکز باقی بماند و می‌توان آن را از طریق چندین مشتری اصلی اتریوم اجرا کرد. در غیر این صورت به عنوان نرم افزاری شناخته می‌شود که به گره‌ها اجازه می دهد بلاک چین اتریوم را اجرا کنند.
گره‌های کامل اغلب توسط کاربران با تجربه‌تر اتریوم که تعهد بیشتری به شبکه دارند استفاده می‌شوند. برای کاربران با تجربه کمتر، یک گره سبک که نیازی به تخصیص منابع محاسباتی قابل توجهی ندارد، ممکن است منطقی‌تر باشد.
گره‌های سبک یا لایت به فضای کمتری نیاز دارند و می‌توانند به راحتی بر روی دستگاه‌هایی با قدرت محاسباتی کمتر مانند گوشی‌های هوشمند اجرا شوند. از آنجایی که گره‌های سبک یک کپی کامل از بلاک چین را در خود نگه نمی‌دارند، به نودهای کامل نیاز دارند تا این اطلاعات را به دست آورند و کل وضعیت سیستم را در هدرهای بلوک تأیید کنند. هدرهای بلوک بخش‌هایی از بلوک‌های استخراج شده در بلاک‌چین هستند که حاوی اطلاعاتی در خود بلوک می‌باشند. این اتصال به طور یکپارچه در پس‌زمینه اتفاق می‌افتد و تجربه کاربر را به میزان قابل توجهی بهبود می‌بخشد.
در بخش ارزهای دیجیتال، دو نوع کیف پول اصلی وجود دارد: گرم و سرد. کیف‌پول‌های گرم آنهایی هستند که در دستگاههای متصل به اینترنت مانند رایانه یا مک و دستگاه تلفن همراه ذخیره می‌شوند.
از سوی دیگر، کیف پول‌های سرد، کلیدهای خصوصی کاربر را به صورت آفلاین ذخیره می کنند. آفلاین بودن چندین نقطه حمله را که هکرها می‌توانند از آنها استفاده کنند مانند آلوده کردن دستگاههای دیگران به بدافزار برای دسترسی به کلیدهای آنها، از بین می‌برد. بدافزار نرم افزاری است که برای آسیب رساندن یا دسترسی غیرمجاز طراحی شده است.
کیف‌پول‌های گرم اغلب کاربرپسندتر هستند و به کاربران این امکان را می‌دهند که در هر زمان و از هر مکان به وجوه خود دسترسی داشته باشند.
به دلیل نگرانی‌های امنیتی، کاربران باید بیشتر ارزهای دیجیتال خود را در کیف پول‌های سرد آفلاین نگه دارند.
فرآیند ذخیره اکثر ارزهای دیجیتال به صورت آفلاین در کیف پول‌های سرد می تواند شبیه به آنچه قبلاً در ارزهای فیات رایج بوده است باشد. حساب‌های بانکی و صندوق‌های امانات امن‌تر بوده و مردم برای ذخیره پس‌انداز خود به آنها متکی هستند (درست مانند کیف پول‌های سرد). همچنین درست مانند حساب‌های جاری، ارزهای دیجیتالی که افراد برای تراکنش‌های روزانه نگهداری میکنند باید در کیف‌پول‌های گرم نگهداری شوند.
برخی از کیف پول‌ها، کیف‌پول‌هایی هستند که کلیدهای خصوصی کاربران را برای خود نگه می‌دارند. اینها دارای یک صرافی هستند زیرا این سرویس کلیدهای خصوصی کیف پول را کنترل می‌کند و به کاربر اجازه می‌دهد به وجوه موجود در آنها دسترسی داشته باشد، به جای اینکه کاربر مستقیماً وجوه را کنترل کند.
ذخیره وجوه با شخص ثالث از طریق کیف‌پول‌ها، ریسک طرف مقابل را در عدم تعهد طرف افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، سرویسی که کلیدهای خصوصی را در اختیار دارد ممکن است هک شود یا سلب مسئولیت کند.
برای استفاده کامل از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) ساخته شده بر روی اتریوم، کاربران نیاز به دسترسی به کلیدهای خصوصی خود دارند. برنامه‌های غیرمتمرکز برنامه‌های دیجیتالی هستند که روی بلاک‌چین اجرا می‌شوند.
کیف پول‌های مختلف ممکن است برای انواع مختلف کاربران مفید باشد. اکثر کیف پول‌ها فقط به کاربران اجازه می‌دهند اتریوم یا توکن‌های ساخته شده در شبکه را با استفاده از استاندارد ERC-20 ارسال و دریافت کنند. استاندارد توکن ERC-20 فهرستی از قوانین را برای صدور توکن در شبکه اتریوم تعریف می‌کند. با این حال، همه کیف پول‌های اتریوم ویژگی‌های یکسانی ندارند.
برخی از کیف پول‌های اتریوم را می‌توان به کارت اعتباری یا نقدی متصل کرد تا به کاربران اجازه دهد ارزهای دیجیتال را مستقیماً در کیف پول خود بخرند. ویژگی‌های دیگر شامل اجازه دادن به کاربران برای نگهداری توکن‌های غیرقابل تعویض NFT است که دارایی‌های دیجیتال روی بلاک چین با داده‌های شناسایی منحصربه‌فرد هستند که هیچ یک شبیه هم نیستند. در حالی که اتر، قابل تعویض است زیرا 1 ETH همیشه ارزش 1 ETH را دارد.
با کیف پول‌های اتریوم، ممکن است بتوان از DApps یا برنامه‌های دیجیتال در بلاک چین نیز استفاده کرد. پلتفرمهای رسانه‌های اجتماعی، بازی‌ها، مارکت‌ها و پلتفرمهای خدمات مالی بر روی اتریوم و سایر بلاک چین‌ها ساخته شده‌اند. کیف پول‌های اتریوم با مرورگرهای داخلی سازگار با DApps به کاربران اجازه می‌دهد مستقیماً به آنها دسترسی داشته باشند.
کیف پول‌های اتریوم همچنین با اجازه دادن به کاربران برای اتصال حساب‌های بانکی خود، خرید مستقیم رمزارز را آسان‌تر می کند. نقل و انتقالات حساب بانکی اغلب کارمزد کمتری دریافت می‌کند و خرید و فروش ارز را از طریق پرداخت های مکرر آسان تر می کند.
برای تقویت امنیت، کیف‌پول‌های اتریوم ممکن است به کاربران اجازه دهند آدرس‌هایی را برای انتقال وجوه خود انتخاب کنند. اگر کسی سعی کند وجه را به آدرسی که در لیست نیست منتقل کند، تراکنش مسدود می‌شود. حساب‌های اتریوم ممکن است حساب‌های چند امضایی (multisig) را نیز ارائه دهند که برای جابجایی وجوه به بیش از یک امضا نیاز دارند. حساب‌های Multisig در چندین پلتفرم بلاک‌چین و حتی در سیستم مالی سنتی رایج هستند.
برخی از کیف پول‌ها دارای چندین مورد از ویژگی‌هایی هستند که در بالا توضیح داده شد، در حالی که برخی دیگر فقط یک مورد را دارند. کیف پول‌های پیشرفته‌تر حتی به کاربران اجازه می‌دهند اتریوم، توکن‌های ERC-20 و سایر ارزهای دیجیتال را برای برنامه‌های غیرمتمرکز در شبکه‌های مختلف نگه دارند.
شایان ذکر است که لازم نیست یکی از کیف پول‌های موجود اتریوم را انتخاب کنید. کلیدهای خصوصی به شما امکان دسترسی به کیف پول خود را می‌دهند که میتواند از طریق تلفن همراه، رایانه، مرورگرها یا به صورت چاپی مانند کیف پول کاغذی به طور همزمان قابل دسترسی باشد. رابط مورد استفاده برای اتصال به بلاک‌چین اتریوم تغییر می‌کند، اما آدرس‌ها، تراکنش ها و سایر داده‌ها یکسان باقی می‌مانند، مشابه روشی که مرورگرهای مختلف ممکن است برای دسترسی به یک وب سایت استفاده شوند.
کیف پول‌های موبایل گره‌های سبکی هستند که نیازی به دانلود کل بلاک‌چین توسط کاربران ندارند. این نوع کیف پول برنامه‌هایی هستند که می‌توان آنها را به راحتی مانند هر برنامه دیگری از اپ استور اپل یا گوگل پلی روی دستگاههای تلفن همراه نصب کرد و می‌توان از آنها برای دسترسی به وجوه خود استفاده کرد.
آنها برای انتقال اطلاعات دقیق در مورد وضعیت فعلی شبکه به ماینرها متکی هستند. برخی از معایب کیف پول موبایل این است که هک کردن آن آسان است و اگر دستگاه تلفن همراه شما گم شود، ممکن است دسترسی به وجوه اتریوم خود را از دست بدهید. با این حال، پشتیبان‌گیری میتواند شما را از هرگونه ضرر ناشی از هک یا گم شدن ناخواسته کلیدهای خود در امان نگه دارد.
اکثر کیف پول های تلفن همراه محبوب از توکن‌های اتریوم و ERC-20 پشتیبانی میکنند و دارای مرورگرهای داخلی هستند که آماده تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز و بخش مالی غیرمتمرکز (DeFi) هستند که از برنامه‌های ارائه‌دهنده خدمات مالی ساخته شده است.
افزونه‌های مرورگر در مرورگرهای دسکتاپ برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شوند و می‌توانند هر دو توکن ETH و ERC-20 را ذخیره کنند، در حالی که از تعداد تقریباً نامتناهی آدرس پشتیبانی میکنند. برای کاربران پیشرفته‌تر، کیف پول‌های مرورگر نیز مفید هستند زیرا می‌توان از آنها برای تعامل با سایر بلاک‌چین‌ها استفاده کرد.
افزونه‌های مرورگر به عنوان جایگزین امن‌تری برای رابط‌های وب در نظر گرفته می‌شوند. زیرا کلیدهای خصوصی کاربران را به روشی رمزگذاری شده در مرورگرهای خود ذخیره میکنند. برای دسترسی به کیف پول خود، کاربران باید از آنها با رمز عبور محافظت کنند که امنیت را تقویت می کند.
مانند کیف پول های موبایل، نصب افزونه‌های مرورگر آسان است و به همان روشی که کاربران هر افزونه مرورگر دیگری را نصب میکنند انجام می شود. برخی از مرورگرها قبلاً با کیف پول‌های داخلی اتریوم عرضه می‌شدند که تعامل با DApps را حتی آسان‌تر می کند.
این نوع کیف پول قطعات سخت‌افزاری هستند که کلیدهای خصوصی کاربران را به صورت آفلاین ذخیره میکنند و به این ترتیب جزو کیف پول‌های سرد محسوب می شوند. کیف پول‌های سخت‌افزاری باید به کامپیوتر متصل شوند تا وجوه جابه‌جا شوند و با رمز عبور یا پین محافظت می شوند.
برای دسترسی به وجوه، یک شخص مخرب باید به دستگاه دسترسی فیزیکی داشته باشد و رمز عبور محافظت از وجوه را بداند. با این حال، کیف پول‌های سخت‌افزاری ممکن است برای کاربرانی که مقادیر کمتری وجوه برای ذخیره دارند، گران باشد.
مهم است که هرگز یک کیف پول سخت‌افزاری مستعمل نخرید و یا از یک فروشنده شخص ثالث خریداری نکنید.
کیف پول‌های دسکتاپ روی سیستم عامل هایی مانند macOS، Microsoft Windows یا Linux OS اجرا می‌شوند. این نوع کیف‌پول‌ها برای کسانی که ترجیح می‌دهند امور مالی خود را روی دسکتاپ انجام دهند ایده آل هستند. از آنجایی که اکثر کیف پول‌های دسکتاپ کلیدها را به صورت محلی نگه می‌دارند، کاربران باید از رایانه‌های خود برای دسترسی به کیف پول اتریوم خود استفاده کنند.
مانند کیف پول‌های موبایل، کیف پول‌های دسکتاپ نه تنها به کاربران امکان ارسال و دریافت اتریوم را می‌دهند، بلکه می‌توانند تعدادی ویژگی پیشرفته را برای کاربران فراهم کنند تا به کاربران اجازه ایجاد قراردادهای هوشمند یا اجرای یک گره کامل را بدهند و به طور موثر به کاربران قابلیت های بیشتری را در کیف پول خود ارائه دهند.
از آنجایی که کیف پول های دسکتاپ به اینترنت متصل هستند، کیف پول‌های گرم محسوب می‌شوند. کلیدهای خصوصی این کیف پول‌ها در ماشین‌های کاربران ذخیره می‌شوند و نه روی سرورهای خارجی، و آنها را در برابر هک آسیب‌پذیر می‌کند.
کیف پول‌های تحت وب جایگزین محبوبی برای کیف پول موبایل و دسکتاپ هستند و اساساً وب سایت هایی هستند که به کاربران اجازه می‌دهند پس از اتصال کیف پول خود به رابط‌ها با بلاک‌چین اتریوم تعامل داشته باشند.
چنین کیف پولی به کاربران این امکان را می‌دهد که از مرورگر وب برای ارتباط با حساب های خود استفاده کنند. این کیف پول‌ها از فضای ذخیره‌سازی ابری بهره می‌برند و می‌توانند از هر کجای دنیا به آنها دسترسی داشته باشند. فضای ذخیره‌سازی ابری از سرورهای رایانه ای عظیمی که در مراکز داده قرار دارند استفاده می کند که داده ها را به صورت فیزیکی ذخیره کرده و از طریق اینترنت در دسترس مشتریان قرار می‌دهد. داده‌های ذخیره‌شده را می‌توان در صورت تقاضا با ظرفیت و هزینه‌های به‌موقع تحویل داد و نیاز به خرید و مدیریت تجهیزات ذخیره‌سازی داده‌ها را از بین می‌برد.
استفاده مستقیم از کیف پول‌های تحت وب میتواند خطرناک باشد، زیرا کاربران باید به یک وب سایت با کلیدهای خصوصی خود اعتماد کنند. در حالی که برخی از این انواع تحت وب قابل اعتماد هستند، اما کاربران ممکن است همچنان در برابر تعدادی از حملات غیر مرتبط با کیف پول آسیب‌پذیر باشند.
این حملات شامل طرح‌های فیشینگ می‌شود که در آن هکرها می‌توانند به وب‌سایتی که جعل هویت تحت وب قانونی است دسترسی پیدا کنند. به طور مشابه، حملات سیستم نام دامنه (DNS) ممکن است در جایی رخ دهد که فعالیت اینترنتی کاربران به یک سرور مخرب هدایت شود که از داده‌های جمع‌آوری‌شده مانند اعتبار ورود به سیستم برای دسترسی به اطلاعات آنها استفاده می‌کند.
کیف‌پول‌های کاغذی نوع پایه‌تری از کیف پول سرد هستند و اساساً شامل چاپ کردن کلیدهای خصوصی کنترل‌کننده وجوه روی یک تکه کاغذ و ذخیره آن می‌شوند. برای دسترسی به وجوه، عوامل مخرب نیاز به دسترسی به آن تکه کاغذ دارند. مزیت اصلی این نوع کیف پول در دسترس بودن آن است، زیرا تنها چیزی که نیاز است یک خودکار و یک تکه کاغذ است.
به دلیل ماهیت شکننده موادی که روی آنها چاپ می‌شود، ممکن است این کیف‌ها برای نگهداری طولانی‌مدت مناسب نباشند، زیرا مواردی وجود داشته است که کاغذ از بین رفته یا به اشتباه دور ریخته شده است. گزینه‌های جایگزین شامل پلاک‌های تیتانیوم موردهای گران‌تری هستند که به دلیل موادی که از آن ساخته شده‌اند، می‌توانند حتی در برابر بلایای طبیعی مقاومت کنند.
پس از انتخاب کیف پول اتریوم برای استفاده، لازم است که به آن پول اضافه کنید. برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز در اتریوم، کاربران به اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه که برای پرداخت تراکنش‌ها استفاده می‌شود، نیاز دارند.
اتر را می توان از صرافی های غیرمتمرکز مانند اتریون خریداری کرد و به کیف پول کاربر واریز کرد. انجام این کار شامل ارسال وجوه به یک آدرس کیف پول عمومی است که میتواند معادل شماره حساب بانکی بین المللی (IBAN) مورد استفاده در سیستم مالی سنتی باشد.
هر تراکنش در اتریوم مستلزم یک کارمزد تراکنش است که به اعتباردهندگان شبکه پرداخت می‌شود که به حفظ یکپارچگی آن کمک میکنند. مقدار کارمزدها میتواند با توجه به تقاضا برای فضای بلاک در بلاک‌چین متفاوت باشد. فضای بلوک به میزان فضای موجود در هر بلوک داده اضافه شده به شبکه اشاره دارد.کیف‌پول‌های نرم‌افزاری تخمین‌های کارمزدی را ارائه میکنند تا به کاربران کمک کنند با تخمین کارمزد تراکنش‌های شبکه بر اساس آخرین تقاضا برای فضای بلوک، از پرداخت اضافی اجتناب کنند.شایان ذکر است که EOAها از طریق پیام‌ها با یکدیگر و با قراردادهای هوشمند ارتباط برقرار میکنند.
قراردادها همچنین می‌توانند برای قراردادهای دیگر پیام ارسال کنند. برای اینکه این اتفاق بیفتد، ابتدا باید معامله‌ای که یک قرارداد جدید ایجاد می‌کند اتفاق بیفتد تا سپس قرارداد بتواند راه‌اندازی شود.
وقتی صحبت از کیف پول‌های اتریوم و سایر کیف پول‌های ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، برای محافظت از وجوه امری اساسی است. انجمن اتریوم توصیه می‌کند که کاربران همه چیز را سه بار بررسی کنند تا مطمئن شوند که همیشه وجوه را به آدرس درست ارسال می کنندو کلید خصوصی را همانطور که باید یادداشت کنند.
نشانک‌گذاری کیف پول وب و وب‌سایت‌های برنامه‌های غیرمتمرکز که به طور منظم استفاده می‌کنید نیز بهترین روش شناخته شده برای کمک به جلوگیری از طرح‌های فیشینگ است. برخی از کیف پول های افزونه مرورگر دارای فهرستی از طرح های فیشینگ شناخته شده هستند و به طور خودکار وب‌سایت های نامطلوب را برای محافظت از کاربران مسدود می کنند.
هنگامی که با پروتکل‌های DeFi سروکار دارید، همیشه مهم است که بفهمید آیا این سرویس قانونی است تا از بررسی کد آن توسط کارشناسان امنیتی کد اطمینام حاصل شود. برای پیدا کردن این موضوع، کافی است نام سرویس و کلمه “حسابرسی” یا “بازبینی” را در وب جستجو کنید.
